ONOBARA

Onobara… Her şeyden önce adı ilgimizi çok çekmişti. Yaptığımız ön araştırma sonunda Antalya Konyaaltı yöresinde Gedeller Köyü yakınlarında yoğun orman içinde erken Roma –Bizans dönemine ait bir yerleşim yeri olduğunu öğrendik. Isparta’dan yaklaşık 150 km.lik bir yolumuz olacaktı.

Duraklardan katılımcılarımızı toplayıp yola çıktığımızda sürpriz bir konuğumuz olduğunu gördük. 8 yaşındaki Eren… Ne yalan söyleyeyim önce endişelendim. Zor bir parkur olacaktı. Hoş buna benzer katılımcılarla daha önce de karşılaşmış, bu minik katılımcılarımız bizi oldukça şaşırtmıştı. Önce Gülce, sonra Toprak… Eren ve Ahmet Selim ve adını sayamadığım daha niceleri.. Bunlar Göldosk’un minik ayakları… Göldosk bunlarla büyüyüp gelişecekti.

Mola verdiğimiz Gölbaşı Tesisleri’nde Antalya Todosk kulübü ile karşılaştık. Onlar da Kremna Antik Kenti’ne gidiyordu. Onabara ile ilgili bazı ön bilgiler aldık. Parkur boyunca Saint Paul Yolu’ndaki gibi işaretlerin olduğunu, çok güzel bir parkur olduğunu, bizim uygulamamız tersine Sarısu’dan yürüyüşe başlamamızın daha iyi olacağı gibi… Ama biz planladığımız gibi Gedeller Köyü’nden başlayacaktık.

Yürüyüşe her zamanki gibi ısınma hareketleriyle başladık. Daha yürüyüşün başındaki minik şelaleler bizi baştan büyülemişti. Her zaman olduğu gibi fotoğraf makineleri çalışmaya başladı. Büyüleyici manzara karşısında anıları ölümsüzleştirmeden olur muydu? Gerçekten de patika başlangıcından itibaren sarı-kırmızı yol işaretleri konmuştu.

Yorucu bir tırmanış başladı. Manzaranın doyumsuzluğu olmasaydı sanırım çoğu katılımcıdan sızlanmalar başlayabilirdi. Başta minik Eren olmak üzere hiç kimseden ses çıkmıyordu. Yoğun bir orman içinde ilerliyorduk. Rotamızdan ayrılmadığımız için diğer antik kentlerde olduğu gibi tarihi eserlerle bolca karşılaşamadık. Çoğu kalıntı birçok antik kentimizde olduğu gibi ilgililerin ilgisini bekliyordu. Ama bu konuda aklımız başımıza ne zaman gelecekti bilemiyorum. Avrupa’da bizim antik kentlerimizin onda biri kadar bile olmayan kalıntılar gün ışığına kavuşturulmuş, birer para makinesi haline getirilmişti. Bizde ise…

Tam tepeye ulaştığımızda Orhan Veli’nin “Gemliğe doğru denizi göreceksin/ Sakın şaşırma” dediği gibi Akdeniz’n o büyüleyici maviliği aniden gözümüzü kamaştırmıştı. “Sıçan Adası” ve yeni yapılan balıkçı barınağı… Yine başladı fotoğraf makineleri çalışmaya… Sıcacık çaylarımızı da bu manzaraya bakarak içtik. Artık iniş başlamıştı. Kayalık ve taşlık yolda ilerlemek katılımcıları oldukça zorluyordu. Bunun acısını akşam ve yarın çekecektik.

İyi ki bizim çizdiğimiz rotayı uygulamıştık. Yorgunluğumuzu manzaranın doyumsuzluğu biraz olsun hafifletiyordu. Otobüsümüzü uzaktan görünce biraz daha rahatladık. Otobüsümüze binip yola koyulduğumuzda hala gözümüzün önünde o doyumsuz manzaralar akıyordu. Gerçekten çok çok güzel ama zor bir parkurdu. Buraya bir kez daha gelebilirdik. Daha kalabalık bir ekiple… Bu güzellikleri daha çok katılımcı ile paylaşmalıydık.

Bundan sonraki yürüyüşümüz Göl Yolu 17. ve son parkuru olacak. Çok kolay olan parkura büyük küçük herkesi bekliyoruz. Altınkum’da buluşmak üzere…