EBER’E GİDİYORUZ

          Kış ayı ortasında Isparta’nın kuzeyine gitmek biraz riskli diye düşünmüştüm. Göldosk şansı yine kendini gösterdi. Yaz gününden kalma bir yürüyüş günü… Bu kez diğer yürüyüşlerin tersine otobüsümüz en son duraktan Gülevler Opet’ten başlayıp Iyaş durağından son yolcularını aldı. Dinar yönüne doğru yola koyuldu.

          Gülköy daha önce birçok yürüyüşümüzün başlangıç noktasıydı. Buradan Atlas uçağının düştüğü Türbetepe’ye; yumurtanın başkenti Başmakçı’ya defalarca yürümüştük. Bu kez Isparta-İzmir yolu üzerindeki Kaplanlı Köyü’ne yürüyecektik.  Otobüsümüzün penceresinden sol tarafta karlar altındaki uçağın çarptığı tepe görünüyordu. Bu tepeye en son bir 30 Kasım tarihinde aşırı bir yağmur altında tırmanmış, karanfiller bırakmıştık. Çevremizde hala uçaktan kalan parçaları görebiliyorduk.

          Isınma hareketlerinden sonra yola koyulduk. Başlangıçta hava oldukça soğuktu. Ayaz vardı. Çevremizde yer yer kar da vardı. Bir süre sonra uzun parkur yürüyüşçüleri ekipten ayrıldı. Onlar daha hızlı ve sert yürüyecekler mola yerinde bizimle buluşacaklardı. Ardıç ağaçlarının arasından tepeye tırmanıyorduk. Yerlerde bolca dökülmüş ardıç tohumları vardı. Ağaçlardaki ardıç tohumlarının tadına da biz baktık.

          Hava ısındıkça yürüyüşçüler üstlerindekileri çıkarıyordu. Güneş etkisini artırıyor ortalık iyice ısınıyordu. Güzel doğanın kucağında bazen karlar üzerinde bazen ulu bir ardıç ağacı altında günü ölümsüzleştiren fotoğraflar çekiliyordu. Karşı tepelerde   rüzgardan enerji üreten dev pervaneler çevreye hiç zarar vermeden elektrik üretiyordu. Bir yürüyüşümüzü de o dev pervanelerin altında gerçekleştirmiştik.

          Artık çay molasının zamanı gelmişti. Bu yürüyüşlerin olmazsa olmazı sıcak demli çay… Çantalardaki atıştırmalıklar neşe içinde cömertçe paylaşıldı. Neler neler yoktu ki onların arasında… Ama en güzeli sıcacık çay…

          Çay molası sonrasında buluşan iki ekip birlikte yürüyüşe geçti. Bundan sonrası hep inişti. İniş çıkıştan daha zor oluyor insanın dizleri yoruluyordu. Hedef, Kaplanlı Köyü, uzaktan görünüyordu. Biz doğaseverleri en çok üzen görüntülerden birine yol boyunca da karşılaştık. İnşaat artıkları ve değişik çöpler yol kenarına çirkince ve bilinçsizce dökülmüştü. Bizi üzen diğer bir görüntü de mermer ocakları idi. Bu insanlar ne zaman akıllanacaktı?

          Haftaya yeni bir parkur…. Göl Yolu 15… Barla-Bedre yürüyüşü… Kolay bir parkur. Ama eşsiz göl manzaralı… Göl Yolu’nun son üç parkuru kaldı bir hayali gerçekleştirmeye. Haydi sizleri de bekliyoruz. Katılın bize doğanın bu eşsiz güzelliklerini paylaşalım…